Խորհրդային տարիներին կառուցված անմահ զինվորի հուշձան-կոթող;
Հուշարձանը 2 մասի ունի, ներքևում թանգարանային մասն է, վերևում՝ գյուղի բարձունքից գյուղին նայող, ասել է թե՝ գյուղի անդորրը հսկող զինվորի արձանը:
Թանգարանային մասը վթարային վիճակում է, քարերը թափված, բայց ներսում դեռ հերոսների նկարներ ու անուններ կան:
Հուշաթանգարանային կոթողը քանդվում է, բայց ներսում հերոսների անուններն ավելանում են:
Երբ ներս մտա, տեսնելու ներսը և նկարելու, մեզ ուղեկցողն անհանգիստ հորդորում էր շատ առաջ չգնալ, ներսում չմնալ՝ վտանգներից խուսափելու համար. ասում են՝ ամեն վայրկյան կարող է փլվել...Անընդհատ քարեր են թափվում:
Դե, դա երևում էր առաջին իսկ հայացքից...
Գյուղը հերոսներ է տվել.
Նրանց սերունդներն այսօր էլ ապրում են Վահագնիում, հպարտանում են իրենց հերոս պապերով, բայց հուշարձանն օր օրի քանդվում է:
Գյուղը միջոցներ չունի այն վերանորոգելու կամ պահպանելու համար, գյուղում խնդիրները շատ են...
Թանգարանում, Մեծ Հայրենականում հերոսացած նախնյաց կողքին ավելանում են մերօրյա հերոսների անունները:
Բարերարների աջակցություն է պետք. գյուղին օգնում է ,,Օգնություն Հայաստանի գյուղերին,, կազմակերպությունը: Մանկապարտեզ են կառուցել, առողջության կենտրոնը վերանորոգել, ճամբարներ են կազմակերպում Վահագնիի և շրջակա գյուղերի երեխաների համար:
Բայց դեռ ինչքան մեծ են գյուղի կարիքները...
Վահագնեցիները հաճախ են գալիս այստեղ. այն սրբավայր է գյուղացիների համար. հուշակոթողի կողքին նախկինում հավանաբար սրբատեղի-մատուռ է եղել, քարեր կան ու մի խաչքար, որի առջև էլ ծունկ են չոքում մերօրյա հերոսների մայրերն ու հարազատները:
Մարդիկ վախենում են ներս մտնել, բայց այ, կենդանիների մուտքն այստեղ՝ ազատ է...
Комментариев нет:
Отправить комментарий